Ég hef verið hálf feimin við saumavélina mína. Ef ég ætti að lýsa sambandinu mínu við saumavélina þá væri það helst svona örlítið framhjáhald við prjónana. Ég tek svona "spretti" með vélinni (he he he þetta hljómar hræðilega). Ég hef alltaf saumað smá, en þau saumablöð sem ég þekki eins og Burda til dæmis eru ekki skemmtileg, oftast finnst mér þau alveg hræðilega hallærisleg. Þegar ég hef saumað hef ég notað föt sem ég á til viðmiðunar og alltaf fundist ég vera að svindla, en núna þegar ég les handvinnubloggin þá er eins og þetta sé bara viðurkend aðferð og guð hvað það er gaman og fljótlegt.
ég var bara nokkuð sátt. Og það skemmdi ekki fyrir að Högni var ótrúlega sáttur við útkomuna. "Mamma mín saumaði þetta fyrir mig!" sagði hann öllum sem heyra vildu. Hann fór voða montinn í henni í leikskólann ég var sátt við að hann væri sáttur.
...svo sótti hann. Hálf vandræðilega sagði leikskólakennarinn mér frá því að "peysuna sem ég hefði saumað" (hennar orð) væri öll að rakna upp. Hann var vel girtur og með "góðar" saumsprettur á sitt hvorri hliðinni.
Held að ég noti fötin sem sauma á hann fyrst hérna heima áður en ég sendi hann frá mér yfir heilan dag. Vil helst að fötin haldist saman svona yfir daginn.