Í morgun sagði húsmóðursgenið til sín og ég henti í kanilsnúða, ég var eitthvað meir svo að snúðarnir urðu að kanilhjörtum. En þeir bragðast alveg jafn vel.
Ný bíð ég bara eftir að prinsinn vankni úr lúrnum sínum og smakki á herlegheitunum, svo er aldrei að vita nema að við skellum okkur í sund í "góð"viðrinu.